Najlepsze okładki Cover awArts 2024 (TOP 10)

10

Za oprawę graficzną tego albumu odpowiada Lorak Yo, który stworzył grafficiarski obraz na płótnie – bazę i punkt wyjścia projektu okładki. Przedstawia on artystów jako „chodzące wrzuty” w uliczno-surrealistycznym, osiedlowym klimacie. Mocne kolory, wyraźna tekstura płótna i pozornie niedbała kompozycja, która jest jednak doskonale wyważona i dynamiczna.

9

Dystopijny projekt Mateusza Lenglinga wykonany w technice 3D wieńczy dyskograficzną trylogię Getza – od przepychu, przez chaos, aż do wykluczenia i klinicznej izolacji. Projekt integruje cyfrowe modele maszyn, przestrzeni i rekwizytów z awatarem Getza – wykreowanym przez samego artystę na potrzeby autorskiego, wirtualnego świata. Zarówno warstwa muzyczna jak i sterylny front płyty symbolizować mają naprawę tego, co zostało zniszczone podczas życiowej drogi artysty.

8

Okładka, za którą odpowiada Milan Ciszewski, to bagnisty twór, zapraszający do wpatrywania się i odkrywania kolejnych warstw. Obraz ten pełen jest niespodziewanych objawień: wyłaniania się skomplikowanych wzorów z pozornie jednolitych struktur, niczym w doświadczeniu psychodelicznym. Wizualnie łączy śmietnikowo-ezoteryczną estetykę „ALL IS ONE” Belugi Ryby, idealnie oddając bogactwo i eklektyzm albumu.

7

Za projekt graficzny odpowiada Przemysław Sainer Blejzyk, który – z charakterystyczną dla siebie paletą kolorów – oddał na tym froncie jego wyjątkowe brzmienie. Koncepcja okładki bazuje na celowym zglitchowaniu i multiplikacji obrazów oraz powtórzeniu tytułu, co razem tworzy intrygującą atmosferę cyfrowej niepewności. To nie tylko design – to wizualny komentarz, który wciąga odbiorcę i zmusza do refleksji.

6

Autor projektu, Jakub Stępień, połączył tradycję i nowoczesność, inspirując się polskim pasiakiem i dynamicznym footworkiem rodem z Chicago. Zdekonstruowana struktura ludowej tkaniny w cyfrowej reinterpretacji tworzy rytmiczny układ, oddając puls oberka i intensywność footworku. Wyraziste kontrasty i geometryczne formy z glitch artu tylko wzmacniają finalny efekt.

5

Po raz kolejny oprawę graficzną dla krakowskich obdartusów stworzył Henryk Dollar Moda Brzeski, który zdaje się jak nikt rozumieć brud i szaleństwo krakowskiego kolektywu. Okładka to cyfrowy kolaż skanów kliszy i cyfrowego aerografu, uwieczniający ekshibicjonizm oraz bezwstydność potwornego wnętrza raperów, wzbogacony o karykaturalną typografię.

4

Minimalistyczna ilustracja Karoliny Biskup, inspirowana alchemiczną wizją lwa i słońca, wizualnie oddaje koncepcję albumu – obsesyjne „przeżuwanie” myśli i emocji, podobne do zjawiska ruminacji. Projekt na okładkę zrodził się z długofalowej i twórczej wymiany myśli między autorką oprawy, a twórczynią Polowania, Polą.

3

Koncepcja całego wydania to efekt współpracy Tomka Kudlaka i Sobla. Zdjęcie Doroty Szulc okazało się dla zespołu kreatywnego na tyle dynamiczne i wyraziste w przekazie, że jednogłośnie zdecydowano o pozostawieniu go w nienaruszonej formie – jak sam album, opiera się na istocie muzyki w życiu Sobla i jednoznacznie deklaruje priorytety artysty.

2

Projekt „Trzeciej Szyny” to dzieło polsko-tureckiego duetu graficznego: Jana Wojdy i Emira Karyo. Stworzona przez nich przy użyciu m.in. analogowego aerografu okładka świetnie koresponduje z eklektycznym brzmieniem płyty. Inspiracją była obserwacja dzikości i surowości miejskich ulic – twórcy mówią, że „kolekcjonują imperfekcje i tekstury metropolii, by później wykorzystać je w procesie twórczym, nadając ich pracom wyjątkowość”.

1

Zdjęcie okładkowe to efekt współpracy zespołu z Marccelo Gąską, fotografem słynącym z tajemniczych kompozycji, w których kluczową rolę odgrywają malarskie oświetlenie oraz wieloelementowe zestawienia form i motywów. Surrealistyczna fotografia przedstawia artystów jako pracowników tytułowego sanatorium i doskonale oddaje retrofuturystyczne brzmienie płyty oraz fascynację zespołu przestrzeniami liminalnymi.

☺

Okładka albumu, stanowiącego swego rodzaju laurkę i podróż przez muzyczną historię grupy, to dzieło duetu projektowego z Osom Studios: Bartka Walczuka i Franciszka Fuksa. Centralnym motywem zdobiącym twarde etui limitowanego wydania jest pięciolinia stworzona z drutu kolczastego, co doskonale oddaje surowy, bezkompromisowy charakter instrumentalnych wersji utworów. Ta bezkompromisowość i oszczędność, połączona z futurystycznym, technologicznym sznytem typografii, świetnie współgra z całością wydawnictwa.