Winylowi fetyszyści twierdzą, że rozpakowywanie kompaktu nie może się równać pierwszej styczności z czarnym krążkiem. Że cała magia takiego kontaktu ucieka, gdy ma się w ręku nikczemny mały format. Pomijając już to, że małe jest piękne, fajnie się błyszczy i świetnie wygląda zawieszone pod lusterkiem w tirach, to pojawiają się albumy druzgoczące tę tezę. Nawet najwspanialsze dzieło plastyczne nie robi już takiego wrażenia skurczone z 1000 do 150cm2, ale kreatywny projekt pozwala nadrobić ten dystans.